hipochondryk

hipochondryk (język polski)

wymowa:

IPA: [ˌxʲipɔˈxɔ̃ndrɨk], AS: [χʹipoχõndryk], zjawiska fonetyczne: zmięk.• nazal.• akc. pob. ​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

(1.1) człowiek mający hipochondrię; wmawiający sobie, że jest na coś chory

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	hipochondryk	hipochondrycy
dopełniacz	hipochondryka	hipochondryków
celownik	hipochondrykowi	hipochondrykom
biernik	hipochondryka	hipochondryków
narzędnik	hipochondrykiem	hipochondrykami
miejscownik	hipochondryku	hipochondrykach
wołacz	hipochondryku	hipochondrycy

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

(1.1) chory z urojenia

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. hipochondria ż

forma żeńska hipochondryczka ż

przym. hipochondryczny

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) hypochondriac
• białoruski: (1.1) іпахондрык m
• bułgarski: (1.1) хипохондрик m
• francuski: (1.1) hypocondriaque m
• niderlandzki: (1.1) hypochonder m
• niemiecki: (1.1) Hypochonder m
• rosyjski: (1.1) ипохондрик m
• słowacki: (1.1) hypochonder m
• szwedzki: (1.1) hypokondriker w, hypokonder w
• ukraiński: (1.1) іпохондрик m
• węgierski: (1.1) hipochonder

źródła: