glanc (język polski) edytuj

wymowa:
IPA[ɡlãnʦ̑], AS[glãnc], zjawiska fonetyczne: nazal.
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

(1.1) pot. połysk[1][2][3]
(1.2) gw. (Poznań)[3] lukier w przypadku szneki z glancem
odmiana:
(1.1)
przykłady:
(1.1) Wypastuj buty, bo straciły glanc.
składnia:
kolokacje:
(1.1) mieć / stracić glanc
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. glancowanie n
czas. glancować ndk.
związki frazeologiczne:
na glanc
etymologia:
niem. Glanzpołysk, blask
uwagi:
inna pisownia: glans
tłumaczenia:
(1.1) zobacz listę tłumaczeń w haśle: połysk
(1.2) zobacz listę tłumaczeń w haśle: lukier
źródła:
  1.   Hasło „glanc” w: Uniwersalny słownik języka polskiego, red. Stanisław Dubisz i Elżbieta Sobol, Wydawnictwo Naukowe PWN.
  2.   Hasła „glanc”, „glans” w: Słownik języka polskiego, red. Jan Karłowicz, Adam Kryński, Władysław Niedźwiedzki, t. I: A-G, Warszawa 1900–1927, s. 831-832.
  3. 3,0 3,1   Hasło „glanc” w: Słownik gwary miejskiej Poznania, red. Monika Gruchmanowa i Bogdan Walczak, Wydawnictwo Naukowe PWN.

glanc (język czeski) edytuj

wymowa:
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męski nieżywotny

(1.1) pot. przest. glanc, połysk, blask
odmiana:
(1.1)
przykłady:
składnia:
kolokacje:
synonimy:
(1.1) lesk
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
źródła:

glanc (język wilamowski) edytuj

zapisy w ortografiach alternatywnych:
glaonc
wymowa:
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męski

(1.1) błyszczenie, błysk, blask[1]
(1.2) połysk, blask[2]
odmiana:
przykłady:
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
czas. glanca
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
źródła:
  1.   Hermann Mojmir, Wörterbuch der deutschen Mundart von Wilamowice, cz. A-R, Polska Akademja Umiejętności, Kraków 1930‒1936, s. 159.
  2.   Józef Latosiński, Monografia miasteczka Wilamowic: na podstawie źródeł autentycznych: z ilustracyami i mapką, Drukarnia Literacka pod zarządem L. K. Górskiego, Kraków 1909.