erygować (język polski) edytuj

wymowa:
IPA[ˌɛrɨˈɡɔvaʨ̑], AS[erygovać], zjawiska fonetyczne: akc. pob. ?/i
znaczenia:

czasownik przechodni niedokonany[1]

(1.1) hist. kośc. wznosić, fundować
odmiana:
(1.1) koniugacja IV
przykłady:
(1.1) W 1992 roku papież Jan Paweł II erygował diecezję gliwicką, a kościół parafialny pod wezwaniem św. Apostołów Piotra i Pawła podniósł do godności kościoła katedralnego.
składnia:
(1.1) erygować + B.
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. erygowanie n
przym. erygowany, erekcyjny
związki frazeologiczne:
etymologia:
łac. erigo[1] → wznoszę, podnoszę w górę
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1. 1,0 1,1 Hasło „erygować” w: Słownik języka polskiego, red. Witold Doroszewski, t. II, Państwowe Wydawnictwo Wiedza Powszechna, Warszawa 1958–1969, s. 754.