ekonom
ekonom (język polski)
edytuj- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
- odmiana:
- (1.1)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik ekonom ekonomowie, ekonomi dopełniacz ekonoma ekonomów celownik ekonomowi ekonomom biernik ekonoma ekonomów narzędnik ekonomem ekonomami miejscownik ekonomie ekonomach wołacz ekonomie ekonomowie, ekonomi depr. M. i W. lm: (te) ekonomy
- przykłady:
- składnia:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. ekonomia ż, ekonomista mos
- przym. ekonomski, ekonomiczny
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- tłumaczenia:
- białoruski: (1.1) аканом m
- rosyjski: (1.1) эконом m
- ukraiński: (1.1) економ m
- wilamowski: (1.1) ekonom m, ekonon m
- źródła:
ekonom (język czeski)
edytuj- wymowa:
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męski żywotny
- (1.1) ekon. ekonomista
- odmiana:
- (1.1)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik ekonom ekonomové dopełniacz ekonoma ekonomů celownik ekonomovi / ekonomu ekonomům biernik ekonoma ekonomům wołacz ekonome ekonomové miejscownik ekonomovi / ekonomu ekonomech narzędnik ekonomem ekonomy
- przykłady:
- składnia:
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- źródła:
ekonom (język szwedzki)
edytuj- wymowa:
- [ekon'å:m]
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj wspólny
- (1.1) ekonomista
- odmiana:
- (1.1) en ekonom, ekonomen, ekonomer, ekonomerna
- przykłady:
- składnia:
- kolokacje:
- (1.1) civilekonom
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- (1.1) zobacz też: Nazwy zawodów w języku szwedzkim
- źródła:
ekonom (język wilamowski)
edytuj- zapisy w ortografiach alternatywnych:
- wymowa:
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męski
- przykłady:
- składnia:
- synonimy:
- (1.1) ekonon
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- związki frazeologiczne:
- uwagi:
- źródła:
- ↑ Hermann Mojmir, Wörterbuch der deutschen Mundart von Wilamowice, cz. A-R, Polska Akademja Umiejętności, Kraków 1930‒1936, s. 113.