doręczyć (język polski) edytuj

wymowa:
?/i
znaczenia:

czasownik przechodni dokonany (ndk. doręczać)

(1.1) dostarczyć do kogoś i oddać do jego rąk; przekazać osobiście
odmiana:
(1.1) koniugacja VIb
przykłady:
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. doręczenie n, doręczyciel mos
czas. doręczać
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
tłumaczenia:
(1.1) dla języków nierozróżniających aspektów zobacz listę tłumaczeń w haśle: doręczać
źródła: