doręczyć
doręczyć (język polski)
edytuj- wymowa:
-
- znaczenia:
czasownik przechodni dokonany (ndk. doręczać)
- odmiana:
- (1.1) koniugacja VIb
forma liczba pojedyncza liczba mnoga 1. os. 2. os. 3. os. 1. os. 2. os. 3. os. bezokolicznik doręczyć czas przyszły prosty doręczę doręczysz doręczy doręczymy doręczycie doręczą czas przeszły m doręczyłem doręczyłeś doręczył doręczyliśmy doręczyliście doręczyli ż doręczyłam doręczyłaś doręczyła doręczyłyśmy doręczyłyście doręczyły n doręczyłom doręczyłoś doręczyło tryb rozkazujący niech doręczę doręcz niech doręczy doręczmy doręczcie niech doręczą pozostałe formy czas zaprzeszły m doręczyłem był doręczyłeś był doręczył był doręczyliśmy byli doręczyliście byli doręczyli byli ż doręczyłam była doręczyłaś była doręczyła była doręczyłyśmy były doręczyłyście były doręczyły były n doręczyłom było doręczyłoś było doręczyło było forma bezosobowa czasu przeszłego doręczono tryb przypuszczający m doręczyłbym,
byłbym doręczyłdoręczyłbyś,
byłbyś doręczyłdoręczyłby,
byłby doręczyłdoręczylibyśmy,
bylibyśmy doręczylidoręczylibyście,
bylibyście doręczylidoręczyliby,
byliby doręczyliż doręczyłabym,
byłabym doręczyładoręczyłabyś,
byłabyś doręczyładoręczyłaby,
byłaby doręczyładoręczyłybyśmy,
byłybyśmy doręczyłydoręczyłybyście,
byłybyście doręczyłydoręczyłyby,
byłyby doręczyłyn doręczyłobym,
byłobym doręczyłodoręczyłobyś,
byłobyś doręczyłodoręczyłoby,
byłoby doręczyłoimiesłów przymiotnikowy przeszły m doręczony, niedoręczony doręczeni, niedoręczeni ż doręczona, niedoręczona doręczone, niedoręczone n doręczone, niedoręczone imiesłów przysłówkowy uprzedni doręczywszy rzeczownik odczasownikowy doręczenie, niedoręczenie
- przykłady:
- składnia:
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. doręczenie n, doręczyciel mos
- czas. doręczać
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- tłumaczenia:
- (1.1) dla języków nierozróżniających aspektów zobacz listę tłumaczeń w haśle: doręczać
- źródła: