dopóty dzban wodę nosi, dopóki mu się ucho nie urwie

wymowa:
IPA[dɔˈputɨ ˈʣ̑bãn ˈvɔdɛ ˈnɔɕi dɔˈpuci‿mu‿ɕɛ ˈuxɔ ɲɛ‿ˈurvʲjɛ], AS[doputy ʒbãn vode nośi dopuḱi‿mu‿śe uχo ńe‿urvʹi ̯e], zjawiska fonetyczne: zmięk.nazal.denazal.zestr. akc.i → j 
?/i
znaczenia:

przysłowie polskie

(1.1) każdy ma swoje granice wytrzymałości
odmiana:
przykłady:
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
inne wersje: do czasu dzbanek wodę nosido czasu wodę dzban nosido czasu dzban wodę nosido czas dzban wodę nosi, aż się urwiedo czasu dzban wodę nosi, aż się ucho urwiedzban wodę niesie, aż się ucho urwiedotąd dzban wodę nosi, póki się ucho urwiepóty dzban wodę nosi, póki się ucho nie urwiepóty dzban wodę nosi, aż się ucho urwiedotąd noszą wodę w dzbanie, póki jemu ucha staniedzban wodę nosi, póki się nie stłuczedo czasu dzban wodę nosi, aż się stłuczedzban wodę nosi, póki się nie stłucze
tłumaczenia:
źródła:
  Hasło „dzban” w: Samuel Adalberg, Księga przysłów, przypowieści i wyrażeń przysłowiowych polskich, Druk Emila Skiwskiego, Warszawa 1889–1894, s. 116.