defraudacja

defraudacja (język polski)

wymowa:

IPA: [ˌdɛfrawˈdat͡sʲja], AS: [defrau̯dacʹi ̯a], zjawiska fonetyczne: zmięk.• u → ł • akc. pob. ^ⓘ

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) przestępstwo polegające na przywłaszczeniu cudzej powierzonej korzyści materialnej (pieniędzy, majątku)

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	defraudacja	defraudacje
dopełniacz	defraudacji	defraudacji / przest. defraudacyj
celownik	defraudacji	defraudacjom
biernik	defraudację	defraudacje
narzędnik	defraudacją	defraudacjami
miejscownik	defraudacji	defraudacjach
wołacz	defraudacjo	defraudacje

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

(1.1) malwersacja, przywłaszczenie, sprzeniewierzenie, zabór

antonimy:

hiperonimy:

(1.1) kradzież

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. defraudant mos, defraudantka ż

przym. defraudancki, defraudacyjny

czas. defraudować ndk., zdefraudować dk.

związki frazeologiczne:

etymologia:

łac. defraudatio → oszukanie, okpienie

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) defraudation, embezzlement
• arabski: (1.1) إختلاس
• białoruski: (1.1) растрата ż
• francuski: (1.1) fraude
• hiszpański: (1.1) fraude, defraudación
• interlingua: (1.1) defraudation
• ormiański: (1.1) խաբեբայություն
• rosyjski: (1.1) растрата ż

źródła: