dźwigacz
dźwigacz (język polski)
edytuj- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
- (1.1) anat. kręg szyjny, na którym opiera się czaszka; zob. też dźwigacz w Wikipedii
- (1.2) sport. sportowiec podnoszący ciężary[1]
- odmiana:
- (1.1)[2]
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik dźwigacz dźwigacze dopełniacz dźwigacza dźwigaczy celownik dźwigaczowi dźwigaczom biernik dźwigacz dźwigacze narzędnik dźwigaczem dźwigaczami miejscownik dźwigaczu dźwigaczach wołacz dźwigaczu dźwigacze
- przykłady:
- składnia:
- synonimy:
- (1.1) atlas
- antonimy:
- hiperonimy:
- (1.1) kość
- (1.2) sportowiec
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. dźwig m, dźwignia ż, dźwignik m, dźwignica ż, dźwiganie n, dźwignięcie n, dźwigowy m, dźwignicowy m
- czas. dźwigać ndk., dźwignąć dk.
- przym. dźwigowy, dźwigniowy, dźwignicowy
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- tłumaczenia:
- baskijski: (1.1) atlas
- bułgarski: (1.1) атлас m
- esperanto: (1.1) atlaso
- hiszpański: (1.1) atlas m
- niemiecki: (1.1) Atlas m; (1.2) Heber m
- nowogrecki: (1.1) άτλαντας m
- słowacki: (1.1) atlas m
- węgierski: (1.1) atlasz
- źródła:
- ↑
Hasło „dźwigacz” w: Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN.
- ↑ Hasło „dźwigacz” w: Zygmunt Saloni, Włodzimierz Gruszczyński, Marcin Woliński, Robert Wołosz, Danuta Skowrońska, Zbigniew Bronk, Słownik gramatyczny języka polskiego — wersja online.
