dźwigać (język polski) edytuj

 
osiłek dźwiga (1.1) oponę z podłogi
 
osiłek dźwiga (1.2) ciężary
wymowa:
?/i, IPA[ˈʥ̑vʲiɡaʨ̑], AS[ʒ́vʹigać], zjawiska fonetyczne: zmięk.
znaczenia:

czasownik

(1.1) podnosić z wysiłkiem w górę coś ciężkiego[1]
(1.2) nieść ciężkie rzeczy[1]
(1.3) przen. podnosić na wyższy poziom[1]
(1.4) przen. dawać radę jakimś trudom[1]

czasownik zwrotny

(2.1) dźwigać siępodnosić się, wstawać
(2.2) dźwigać sięprzen. być odbudowywanym
(2.3) dźwigać sięprzen. wydostawać się własnymi siłami z bardzo ciężkiej sytuacji
odmiana:
(1.1-4) koniugacja I
(2.1-3) koniugacja I
przykłady:
(1.2) Wśród podekscytowanych zawodników kręcił się redaktor Wyroba w towarzystwie wiotkiego młodzieńca dźwigającego magnetofon[2].
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. dźwig m, dźwigar m, dźwignica ż, dźwiganie n, dźwigowy m, dźwigowa ż, dźwignicowy m, dźwignicowa ż, dźwigarka ż, udźwig m, dźwigacz mrz
czas. dźwignąć, udźwignąć, wydźwignąć, podźwignąć
przym. dźwigowy
ims. dźwignięty
związki frazeologiczne:
ciężko dźwigać, żal porzucićdźwigać brzemiędźwigać krzyż / dźwigać swój krzyżdźwigać z ruinświęta Jadwiga ostatnie jabłka dźwiga
etymologia:
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1. 1,0 1,1 1,2 1,3   Hasło „dźwigać” w: Słownik języka polskiego, Wydawnictwo Naukowe PWN.
  2. Janusz Płoński, Maciej Rybiński, Góralskie tango, 1978, Narodowy Korpus Języka Polskiego.