wymowa:
IPA: [ˈt͡ʃkafka], AS: [čkafka], zjawiska fonetyczne: utr. dźw.
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) fizj. rytmicznie powtarzające się skurcze przepony objawiające się charakterystycznym odgłosem wydawanym przez zamknięcie głośni i strun głosowych przy wdechu; zob. też czkawka w Wikipedii
odmiana:
(1.1)
przykłady:
(1.1) Najczęstszą przyczyną czkawki u szczeniąt jest to, że łapczywie jedzą i połykają przy tym powietrze[1].
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
czas. czkać ndk., czknąć dk.
rzecz. czkanie ndk., czknięcie dk.
związki frazeologiczne:
odbijać się czkawką
etymologia:
uwagi:
tłumaczenia:
źródła: