czajniczek

czajniczek (język polski)

czajniczek (1.2)

wymowa:

IPA: [t͡ʃajˈɲit͡ʃɛk], AS: [čai ̯ńiček], zjawiska fonetyczne: zmięk. ​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

(1.1) zdrobn. od: czajnik

(1.2) mały czajnik, np. do zaparzania herbaty

odmiana:

(1.1-2)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	czajniczek	czajniczki
dopełniacz	czajniczka	czajniczków
celownik	czajniczkowi	czajniczkom
biernik	czajniczek	czajniczki
narzędnik	czajniczkiem	czajniczkami
miejscownik	czajniczku	czajniczkach
wołacz	czajniczku	czajniczki

przykłady:

(1.1) Basieńko, postaw jeszcze jeden czajniczek wody na kawusię.

(1.2) Wsypałam zieloną herbatę do czajniczka i zalałam wrzątkiem.

składnia:

kolokacje:

(1.2) nasypać do czajniczka • zaparzać w czajniczku

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. czajnik m, czaj m

przym. czajnikowy, czajniczkowy

związki frazeologiczne:

etymologia:

pol. czajnik + -ek

uwagi:

tłumaczenia:

(1.1) dla języków nierozróżniających zdrobnień zobacz listę tłumaczeń w haśle: czajnik

• angielski: (1.2) teapot
• baskijski: (1.2) teontzi
• bułgarski: (1.2) чайник m
• francuski: (1.2) théière ż
• jidysz: (1.2) טשײַניק m (czajnik)
• niemiecki: (1.2) Teekanne ż
• nowogrecki: (1.2) τσαγερό n, τσαγιέρα ż

źródła: