budulec

budulec (język polski)

wymowa:

IPA: [buˈdulɛt͡s], AS: [budulec] ^ⓘ

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

(1.1) bud. materiał budowlany (szczególnie drewno)

(1.2) książk. istotny element czegoś

odmiana:

(1.1-2)

 

przypadek	liczba pojedyncza
mianownik	budulec
dopełniacz	budulca
celownik	budulcowi
biernik	budulec
narzędnik	budulcem
miejscownik	budulcu
wołacz	budulcu

przykłady:

(1.1) Leszczyna stanowi mierny budulec, gdyż jest miękka i łatwo ją zgiąć.

(1.2) Białka są podstawowym budulcem organizmu człowieka.

(1.2) Dzieci i młodzież w przyszłości będą stanowić budulec naszego społeczeństwa, dlatego w sposób szczególny należy się troszczyć o ich rozwój intelektualny.

składnia:

kolokacje:

(1.1) budulec domu

(1.2) budulec kości / mięśni / … • budulec społeczeństwa / rodziny / państwa / …

synonimy:

(1.2) składnik

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. budowla ż, budowa ż, budowanie n, budowlany mos, wybudowanie n, zbudowanie n, budownictwo n

czas. budować, wybudować, zbudować

przym. budulcowy, budowlany, budujący

przysł. budująco

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) building material, bryt. timber (tylko drewno), amer. lumber (tylko drewno)
• białoruski: (1.1) будаўнічы матэрыял m

źródła: