bladość

bladość (język polski)

wymowa:

​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) cecha tego, co blade; cecha tych, którzy są bladzi

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	bladość	bladości
dopełniacz	bladości	bladości
celownik	bladości	bladościom
biernik	bladość	bladości
narzędnik	bladością	bladościami
miejscownik	bladości	bladościach
wołacz	bladości	bladości

przykłady:

(1.1) Już sina bladość ustąpiła z jej policzków, na których zarysowywał się chwilami lekki rumieniec.

składnia:

(1.1) bladość + D.

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. bladaczka ż, blednica ż, bladawość ż, blednięcie n, zblednięcie n, poblednięcie n

czas. blednąć ndk., zblednąć dk., poblednąć dk.

przym. blady, bladawy, bladziutki, bledziutki

przysł. blado, bladawo

związki frazeologiczne:

etymologia:

(1.1) pol. blady + -ość

uwagi:

Liczba mnoga w tabeli odmiany została podana za Słownikiem gramatycznym języka polskiego. Inne słowniki (np.: Uniwersalny słownik języka polskiego) odnotowują, że rzeczownik ten nie tworzy liczby mnogiej. Autorzy Wielkiego słownika języka polskiego, podając pełną odmianę, stwierdzają: „zwykle lp”.

tłumaczenia:

• baskijski: (1.1) zurbiltasun
• białoruski: (1.1) бледнасць ż
• hiszpański: (1.1) palidez ż
• niemiecki: (1.1) Blässe ż
• nowogrecki: (1.1) ωχρότητα ż, χλωμάδα ż
• rosyjski: (1.1) бледность ż
• słowacki: (1.1) bledosť ż
• starogrecki: (1.1) ὠχρότης ż
• ukraiński: (1.1) блідість ż

źródła: