behawioryzm (język polski) edytuj

wymowa:
?/i ?/i ?/i
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

(1.1) psych. podejście do psychologii skupiające się na obserwowalnym zachowaniu, negujące poznawalność umysłu i przeważnie zakładające, że zachowanie jest określane przez środowisko; zob. też behawioryzm w Wikipedii
odmiana:
(1.1)
przykłady:
(1.1) W "ortodoksyjnej" wersji behawioryzmu najpierw występuje reakcja, następnie zaś bodziec[1].
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. behawioralność ż, behawior m, behawiorysta m, behawiorystka ż
przym. behawioralny, behawiorystyczny
związki frazeologiczne:
etymologia:
(1.1) ang. behaviorism < ang. behaviourzachowanie
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1. Andrzej Siemaszko, Granice tolerancji : o teoriach zachowań dewiacyjnych, 1993, Narodowy Korpus Języka Polskiego.