behawioralny

behawioralny (język polski)

wymowa:

IPA: [ˌbɛxavʲjɔˈralnɨ], AS: [beχavʹi ̯oralny], zjawiska fonetyczne: zmięk.• akc. pob.• i → j  ​

​ ​

znaczenia:

przymiotnik

(1.1) psych. związany z zachowaniem (behawiorem)

odmiana:

(1)

 

przypadek	liczba pojedyncza				liczba mnoga
	mos/mzw	mrz	ż	n	mos	nmos
mianownik	behawioralny		behawioralna	behawioralne	behawioralni	behawioralne
dopełniacz	behawioralnego		behawioralnej	behawioralnego	behawioralnych
celownik	behawioralnemu		behawioralnej	behawioralnemu	behawioralnym
biernik	behawioralnego	behawioralny	behawioralną	behawioralne	behawioralnych	behawioralne
narzędnik	behawioralnym		behawioralną	behawioralnym	behawioralnymi
miejscownik	behawioralnym		behawioralnej	behawioralnym	behawioralnych
wołacz	behawioralny		behawioralna	behawioralne	behawioralni	behawioralne
nie stopniuje się

przykłady:

(1.1) Szkolenie psa opiera się na behawioralnych metodach nagradzania pozytywnych zachowań i ignorowania zachowań niepożądanych.

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. behawior mrz, behawioryzm mrz, behawiorysta mos, behawiorystka ż, behawioralność ż

przym. behawiorystyczny

przysł. behawioralnie, behawiorystycznie

związki frazeologiczne:

etymologia:

pol. behawior + -alny

uwagi:

nie mylić z: zachowawczy

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) behavioral

źródła: