bandoneon

bandoneon (język polski)

bandoneon (1.1)

wymowa:

​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

(1.1) muz. rodzaj instrumentu muzycznego z grupy aerofonów; zob. też bandoneon w Wikipedii

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	bandoneon	bandoneony
dopełniacz	bandoneonu	bandoneonów
celownik	bandoneonowi	bandoneonom
biernik	bandoneon	bandoneony
narzędnik	bandoneonem	bandoneonami
miejscownik	bandoneonie	bandoneonach
wołacz	bandoneonie	bandoneony

przykłady:

(1.1) Pierwotnie na bandoneonie miano wykonywać repertuar kościelny.

(1.1) Pierwsze bandoneony powstały w Niemczech.

składnia:

kolokacje:

(1.1) grać na bandoneonie

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

(1.1) instrument

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) bandoneon
• francuski: (1.1) bandonéon m
• hiszpański: (1.1) bandoneón m
• kaszubski: (1.1) bandónia ż
• niemiecki: (1.1) Bandoneon n

źródła: