błękit
błękit (język polski)
edytujbłękit (1.1) |
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
- (1.1) kolor błękitny
- (1.2) chem. błękitny lub niebieski barwnik, pigment; błękitna lub niebieska farba
- (1.3) przen. zob. niebo
- odmiana:
- (1.1-3) zwykle lp
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik błękit błękity dopełniacz błękitu błękitów celownik błękitowi błękitom biernik błękit błękity narzędnik błękitem błękitami miejscownik błękicie błękitach wołacz błękicie błękity
- składnia:
- kolokacje:
- (1.1) lilabłękit • błękit morza / nieba • błękit oczu • ciemny / jasny błękit
- (1.2) błękit berliński / błękit paryski / błękit pruski • błękit celestynowy • błękit indygowy • błękit kobaltowy • błękit królewski • błękit metylenowy
- antonimy:
- (1.1) pomarańcz
- hiperonimy:
- (1.1) niebieskość, lazur
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. błękitnienie n, błękitność ż, błękitek m, zbłękitnienie n, błękicik mrz
- czas. błękitnieć ndk., zbłękitnieć dk.
- przym. błękitny, błękitnawy
- przysł. błękitnie, błękitno, błękitnawo
- tem. słow. błękitno-
- związki frazeologiczne:
- wielki błękit
- uwagi:
- tłumaczenia:
- angielski: (1.1) blue; (1.2) blue; (1.3) the blue, the sky
- arabski: (1.1) لازوردية ż
- białoruski: (1.1) блакіт m; (1.3) блакіт m
- esperanto: (1.?) bluo
- interlingua: (1.1) azurato
- niemiecki: (1.1) Himmelblau n
- włoski: (1.1) azzurrità ż
- źródła:
- ↑ Słownik zapożyczeń niemieckich w polszczyźnie, red. Marek Łaziński, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 2008, ISBN 978-83-01-15588-9, s. 36.