anomia

anomia (język polski)

wymowa:

​ ​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) socjol. załamanie się norm społecznych, pojawienie się poczucia niepewności i bezcelowości w społeczeństwie wskutek nagłych przemian społecznych; zob. też anomia w Wikipedii

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	anomia	anomie
dopełniacz	anomii	anomii / przest. anomij
celownik	anomii	anomiom
biernik	anomię	anomie
narzędnik	anomią	anomiami
miejscownik	anomii	anomiach
wołacz	anomio	anomie

przykłady:

(1.1) Kryzys tożsamości jednostki związany ze zjawiskiem anomii może - jak wskazał Robert K. Merton (…) - prowadzić do różnych reakcji, np. do wycofania, konformizmu, buntu, zachowań innowacyjnych, przeniesienia lojalności.

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

przym. anomiczny

związki frazeologiczne:

etymologia:

gr. ἀνομία (anomía)

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) anomie

źródła: