ankier (język polski) edytuj

wymowa:
IPA[ˈãŋʲcɛr], AS[ãŋʹḱer], zjawiska fonetyczne: zmięk.nazal.-nk- 
?/i
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

(1.1) przest. wychwyt, element mocujący mechanizmu zegarów i regulujący ich miarowy chód
(1.2) bud. zob. kotew
odmiana:
(1.1)
przykłady:
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
związki frazeologiczne:
etymologia:
niem. Anker z franc. ancre[1]
uwagi:
(1.1-2) Według autorów Ilustrowanego słownika technicznego dla wszystkich w tym znaczeniu słowo „ankier” było w 1963 r. określane jako niepolecane zarówno w języku technicznym, jak i w mowie potocznej[2].
(1.2) inna pisownia ankra; zob. też ankier w Encyklopedii staropolskiej
tłumaczenia:
(1.1) zobacz listę tłumaczeń w haśle: wychwyt
(1.2) zobacz listę tłumaczeń w haśle: kotew
źródła:
  1. Słownik zapożyczeń niemieckich w polszczyźnie, red. Marek Łaziński, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 2008, ISBN 978-83-01-15588-9, s. 26.
  2. Heliodor Chmielewski, Ignacy Baran, Stefan Skupiński, Ilustrowany słownik techniczny dla wszystkich, t. A-M, Wydawnictwa Naukowo-Techniczne, Warszawa 1963, s. 6 i 26.