mocować (język polski) edytuj

 
oni mocują się (2.1) ze sobą
wymowa:
IPA[mɔˈʦ̑ɔvaʨ̑], AS[mocovać]
?/i
znaczenia:

czasownik

(1.1) przytwierdzać coś do czegoś[1]

czasownik zwrotny mocować się

(2.1) starać się pokonać kogoś w walce wręcz[2]
(2.2) robić coś z dużym wysiłkiem[2]
(2.3) walczyć, zmagać się z przeciwnościami, nie poddając się im[2]
(2.4) zmuszać się do czegoś, pokonując niechęć, obawę, wstyd itp.[2]
odmiana:
(1.1) koniugacja IV
(2.1-4) koniugacja IV
przykłady:
(1.1) Na kiju osadzają skrzynię, a mocują do zwierzęcia, które ciągnie[3].
(2.2) Pani Grażyna promienieje, dzieciaki niemal skaczą z radości, a on zaczął się mocować z zakrętką od kompotu[4].
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. mocarny mos, mocowanie n, moc ż, mocarz m, umocowanie n, umocnienie n
czas. umocować, umocowywać
przym. mocny, mocarny
przysł. mocno
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1.   Hasło „mocować” w: Słownik języka polskiego, Wydawnictwo Naukowe PWN.
  2. 2,0 2,1 2,2 2,3   Hasło „mocować się” w: Słownik języka polskiego, Wydawnictwo Naukowe PWN.
  3. Maciej Kuczyński, Atlantyda, wyspa ognia, 1967, Narodowy Korpus Języka Polskiego.
  4. Krystyna Berwińska, Con Amore, 1976, Narodowy Korpus Języka Polskiego.