abiecadło
abiecadło (język polski) edytuj
- wymowa:
- [uwaga 1] IPA: [ˌabʲjɛˈʦ̑adwɔ], AS: [abʹi ̯ecadu̯o], zjawiska fonetyczne: zmięk.• akc. pob.• i → j
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj nijaki
- (1.1) daw. abecadło (zbiór liter)[1][2][3]
- (1.2) daw. przen. abecadło (podstawy)[1][2]
- (1.3) daw. abecadło (gra towarzyska)[2]
- odmiana:
- (1.1-3)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik abiecadło abiecadła dopełniacz abiecadła abiecadeł celownik abiecadle abiecadłom biernik abiecadło abiecadła narzędnik abiecadłem abiecadłami miejscownik abiecadle abiecadłach wołacz abiecadło abiecadła
- przykłady:
- (1.1) Alfabeth, abiecadło, zebranie liter, z których się składaią słowa każdego języka[4]. (sic!)
- składnia:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. daw. abiecadlarz[2]
- związki frazeologiczne:
- uwagi:
- ↑ jeśli nie zaznaczono inaczej, jest to wersja odpowiadająca współczesnym standardom języka ogólnopolskiego
- tłumaczenia:
- (1.1-3) zobacz listę tłumaczeń w haśle: abecadło
- źródła:
- ↑ 1,0 1,1
Hasło „abecadło” w: Samuel Bogumił Linde, Słownik języka polskiego, t. I, część I, Drukarnia XX. Piiarów, Warszawa 1807-1814, s. 2.
- ↑ 2,0 2,1 2,2 2,3 Hasła „abiecadło”, „abecadło” w: Słownik języka polskiego, red. Jan Karłowicz, Adam Kryński, Władysław Niedźwiedzki, t. I: A-G, Warszawa 1900–1927, s. 2.
- ↑ Hasło „obiecadło” w: Stanisław Bąk, Maria Renata Mayenowa, Franciszek Pepłowski i in., Słownik polszczyzny XVI wieku, t. 19, PAN, Zakład Narodowy im. Ossolińskich, 1966–, s. 132-133.
- ↑ Ignacy Krasicki, Michał Gröll: Zbior potrzebnieyszych wiadomości, porządkiem alfabetu ułożonych, tom 1.
