bonde

bonde (język duński)

en bonde (1.2)

tre bønder (1.4) og en bonde (1.5)

wymowa:

Dania: [ˈbånə]

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj wspólny

(1.1) roln. rolnik, często właściciel gospodarstwa rolnego

(1.2) roln. hist. chłop

(1.3) pot. obraź. wieśniak

(1.4) szach. pionek

(1.5) karc. walet

odmiana:

(1) en bonde, bonden, bønder, bønderne

przykłady:

(1.2) I den mørke middelalder betalte bønderne tiende til kirken. → W ciemnym średniowieczu chłopi płacili dziesięcinę na kościół.

składnia:

kolokacje:

synonimy:

(1.1) landmand w

(1.3) bonderøv w, bondeknold w, bondejokke w

(1.5) knægt w

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

przym. bondsk

związki frazeologiczne:

etymologia:

st.nord. bóndi

uwagi:

źródła:

bonde (język norweski (bokmål))

wymowa:

​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męski

(1.1) chłop (rolnik)

(1.2) szach. pionek

odmiana:

(1) en bonde, bonden, bønder, bøndene

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

(1.1) jordbruker

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

źródła:

bonde (język szwedzki)

wymowa:

​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj wspólny

(1.1) chłop (rolnik)

(1.2) szach. pionek

odmiana:

(1.1-2) en bonde, bonden, bönder, bönderna

przykłady:

składnia:

kolokacje:

bondgård

synonimy:

(1.1) jordbrukare

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

źródła: