żuk

żuk (język polski)

żuk (1.1)

żuk (1.3)

wymowa:

IPA: [ʒuk], AS: [žuk] ​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy

(1.1) ent. chrząszcz z rodziny poświętnikowatych; zob. też żuk w Wikipedii

(1.2) pot. chrząszcz

(1.3) mot. samochód marki Żuk

odmiana:

(1.1-3)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	żuk	żuki
dopełniacz	żuka	żuków
celownik	żukowi	żukom
biernik	żuka	żuki
narzędnik	żukiem	żukami
miejscownik	żuku	żukach
wołacz	żuku	żuki

przykłady:

(1.1) Tylko modre, wiosenne żuki, lecące z wielkim zapędem w ostatni skraj zachodniej łuny, przecinały furcząc powietrze, w którym tu i ówdzie majaczyły lekkie, z świeżo zoranej ziemi opary, zbijając się w tuman nad łąką.

składnia:

kolokacje:

(1.3) jechać / jeździć żukiem

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

(1.1) chrząszcz

(1.3) samochód

hiponimy:

(1.1) żuk gnojak

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. żukowate lm

zdrobn. żuczek m

związki frazeologiczne:

etymologia:

prasł. *žukъ

uwagi:

(1.1) zobacz też: Indeks:Polski - Owady

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) scarab beetle, scarab; (1.2) beetle, bug
• białoruski: (1.1) жук m
• duński: (1.1) skarabæ w
• esperanto: (1.1) geotrupo, sterkoskarabo, sterkskarabo
• hiszpański: (1.1) escarabajo m
• kataloński: (1.1) escarabat m
• nowogrecki: (1.1) σκαραβαίος m, σκαθάρι n
• połabski: (1.1) zauk m
• rosyjski: (1.1) жук m
• rumuński: (1.1) gândac
• słoweński: (1.1) hrošč m
• staroegipski: (1.1) (ꜥpšꜣy)
• szwedzki: (1.1) tordyvel w
• ukraiński: (1.1) жук m, скарабей m
• włoski: (1.1) coleottero m

źródła: