wiosenny

wiosenny (język polski)

wiosenne (1.1) kwiaty

wymowa:

IPA: [vʲjɔˈsɛ̃nːɨ], AS: [vʹi ̯osẽ•ny], zjawiska fonetyczne: zmięk.• nazal.• gemin.• i → j 

znaczenia:

przymiotnik relacyjny

(1.1) mający związek z wiosną, dotyczący wiosny, mający miejsce wiosną

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza				liczba mnoga
	mos/mzw	mrz	ż	n	mos	nmos
mianownik	wiosenny		wiosenna	wiosenne	wiosenni	wiosenne
dopełniacz	wiosennego		wiosennej	wiosennego	wiosennych
celownik	wiosennemu		wiosennej	wiosennemu	wiosennym
biernik	wiosennego	wiosenny	wiosenną	wiosenne	wiosennych	wiosenne
narzędnik	wiosennym		wiosenną	wiosennym	wiosennymi
miejscownik	wiosennym		wiosennej	wiosennym	wiosennych
wołacz	wiosenny		wiosenna	wiosenne	wiosenni	wiosenne
nie stopniuje się

przykłady:

(1.1) Obudziło nas wiosenne słońce.

składnia:

kolokacje:

(1.1) okres wiosenny • wiosenny deszcz • wiosenna burza / ulewa • wiosenne słońce • wiosenne kwiaty / roztopy

synonimy:

antonimy:

(1.1) jesienny

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. wiosna ż, wiosenka ż, wiosenność ż

przysł. wiosennie, wiosną

przym. wczesnowiosenny

związki frazeologiczne:

etymologia:

pol. wiosna + -ny

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) spring
• białoruski: (1.1) вясновы
• czeski: (1.1) jarní
• esperanto: (1.1) printempa
• hiszpański: (1.1) primaveral, vernal, de primavera
• nowogrecki: (1.1) ανοιξιάτικος, εαρινός
• rosyjski: (1.1) весенний
• słowacki: (1.1) jarný
• ukraiński: (1.1) весняний, весінній

źródła: