brokuł (język polski) edytuj

 
brokuł (1.1)
 
brokuły (1.2)
wymowa:
?/i IPA[ˈbrɔkuw], AS[brokuu̯]
?/i
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy lub pot. męskozwierzęcy[1]

(1.1) bot. Brassica oleracea var. italica L.[2], odmiana kapusty warzywnej o charakterystyczny zielonym kwiatostanie; zob. też brokuł w Wikipedii
(1.2) spoż. kulin. jarzyna z kwiatostanów brokułu (1.1)
odmiana:
(1.1-2)
przykłady:
(1.2) Na obiad zjemy brokuły.
składnia:
kolokacje:
synonimy:
(1.2) kapusta szparagowa
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
przym. brokułowy
związki frazeologiczne:
etymologia:
wł. broccolo[3]
uwagi:
zobacz też: Indeks:Polski - Warzywa
tłumaczenia:
źródła:
  1. Zygmunt Saloni, Marcin Woliński, Robert Wołosz, Włodzimierz Gruszczyński, Danuta Skowrońska, Słownik gramatyczny języka polskiego na płycie CD, Warszawa 2012, ISBN 978-83-927277-2-9.
  2.   Hasło „Brassica oleracea” w: Wikispecies – otwarty, wolny katalog gatunków, Wikimedia.
  3.   Hasło „brokuł” w: Uniwersalny słownik języka polskiego, red. Stanisław Dubisz i Elżbieta Sobol, Wydawnictwo Naukowe PWN.

brokuł (język wilamowski) edytuj

 
brokuł (1.1)
zapisy w ortografiach alternatywnych:
wymowa:
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męski

(1.1) brokuł
odmiana:
(1.1) lp brokuł ; lm brokułn
przykłady:
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
(1.1) zobacz też: Indeks:Wilamowski - Jedzenie
źródła: