Opór

Opór (język polski)

Opór (1.1)

wymowa:

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna

(1.1) geogr. hydrol. rzeka na Ukrainie, prawy dopływ Stryja; zob. też Opór (rzeka) w Wikipedii

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	Opór	Opory
dopełniacz	Oporu	Oporów
celownik	Oporowi	Oporom
biernik	Opór	Opory
narzędnik	Oporem	Oporami
miejscownik	Oporze	Oporach
wołacz	Oporze	Opory

przykłady:

składnia:

kolokacje:

(1.1) źródło / bieg / koryto / (prawy / lewy) dopływ / ramię / dorzecze / dolina / wody / nurt / płycizna / zakręt / zakole / brzeg / dno / odnoga / ujście / głębokość / szerokość Oporu • nad Oporem • Opór wypływa / płynie / wije się / meandruje / kieruje się / niesie wody / przybiera / wylewa / zatapia / opada / nawadnia / odwadnia / wysycha / przepływa / opływa / dopływa / wpływa • na prawym / na lewym brzegu / u źródeł / u ujścia Oporu • pływać / płynąć Oporem

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

(1.1) rzeka

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

tłumaczenia:

• rosyjski: (1.1) Опир m
• ukraiński: (1.1) Опір m

źródła: