こう

こう (język japoński)

czytania:

wymowa:

IPA: [koː]

znaczenia:

rzeczownik

(1.1) zob. 凰 (chiński feniks płci żeńskiej)

(1.2) zob. 項 (paragraf; artykuł)

(1.3) zob. 甲 (pierwszy z niebiańskich pni)

(1.4) zob. 候 (pora roku)

(1.5) zob. 効 (działanie)

(1.6) zob. 香 (kadzidło)

(1.7) zob. 稿 (manuskrypt)

(1.8) zob. 抗 (anty-, przeciw-)

(1.9) zob. 劫 (kō – układ kamieni w go)

(1.10) zob. 孝 (szacunek dziecka do rodziców)

(1.11) zob. 庚 (siódmy z niebiańskich pni)

(1.12) zob. 溝 (10^32)

(1.13) zob. 江 (duża rzeka; jezioro Biwa)

(1.14) zob. 倖 (szczęście)

(1.15) zob. 興

(1.16) zob. 侯

(1.17) zob. 校

(1.18) zob. 公

(1.19) zob. 岡

(1.20) zob. 句

(1.21) zob. 腔

(1.22) zob. 勾

(1.23) zob. 匣

(1.24) zob. 伉

(1.25) zob. 倥

czasownik przechodni

(2.1) zob. 請う (prosić, wnosić)

(2.2) zob. 乞う (prosić, wnosić)

(2.3) zob. 恋う (kochać)

klasyfikator

(3.1) zob. 校 (klasyfikator szkół i korektur tekstu)

przysłówek

(4.1) こう → tak, w ten sposób (wskazuje, że to, co się dzieje, ma bliski związek z mówiącym)

(4.2) こう → tak oto, tak, w ten sposób (wskazuje, że to, o czym właśnie wspomniano, ma bliski związek z mówiącym; jednocześnie zapowiada tę część wypowiedzi, która nastąpi później)

odmiana:

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

złożenia:

wyrazy pokrewne:

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

źródła: