поляк

поляк (język baszkirski)

transliteracja:

wymowa:

[pʌ'lʲak], [pɔ'l(ʲ)ak]

znaczenia:

rzeczownik

(1.1) Polak

przymiotnik

(2.1) polski

odmiana:

(1.1) lp поляк|, ~тың, ~ҡа, ~ты, ~та, ~тан lm ~тар, ~тарҙың, ~тарға, ~тарҙы, ~тарҙа, ~тарҙан

(2.1) nieodm.

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

ims. полякса

rzecz. полякса

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

źródła:

поляк (język bułgarski)

transliteracja:

polâk

wymowa:

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męski

(1.1) Polak

odmiana:

przykłady:

(1.1) Един от моите познати беше поляк. → Jeden z moich znajomych był Polakiem.

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. Полша ż

forma żeńska полякиня ż

przym. полски

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

(1.1) zobacz też: Indeks:Bułgarski - Narodowości

źródła:

поляк (język czeczeński)

transliteracja:

wymowa:

znaczenia:

rzeczownik

(1.1) Polak

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	поляк	полякаш
dopełniacz	полякан	полякийн
celownik	полякана	полякашна
ergatyw	поляко	полякаша
narzędnik	полякца	полякашца
allatyw	поляках	полякех
miejscownik	поляке	полякашка
komparatyw	полякал	полякел

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

źródła:

поляк (język kazachski)

transliteracja:

polyak

wymowa:

znaczenia:

rzeczownik

(1.1) Polak

odmiana:

(1.1)

przypadek	liczba pojedyncza		liczba mnoga
mianownik	поляк		поляктар
possessivus	поляктың		поляктардың
celownik	полякқа		поляктарға
biernik	полякты		поляктарды
miejscownik	полякта		поляктарда
ablatyw	поляктан		поляктардан
narzędnik	полякпен		поляктармен

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. поляктандырғыш, поляктандырушы, поляктандыру

czas. поляктандыру

związki frazeologiczne:

etymologia:

ros. поляк ← pol. Polak

uwagi:

źródła:

поляк (język rosyjski)

transliteracja:

polâk

wymowa:

[pɐˈlʲæk] ​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męski

(1.1) Polak

odmiana:

(1.1)

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	поля́к	поля́ки
dopełniacz	поля́ка	поля́ков
celownik	поля́ку	поля́кам
biernik	поля́ка	поля́ков
narzędnik	поля́ком	поля́ками
miejscownik	поля́ке	поля́ках

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

(1.1) przest. лях; iron. пан; wulg. пшек

antonimy:

hiperonimy:

(1.1) славянин

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. польский m, Польша ż, полонез m

forma żeńska полька ż, pot. полячка ż

zdrobn. pogard. полячок m, полячишка m

przym. польский, pot. поляцкий

przysł. по-польски

czas. ополячивать ndk., ополячить dk.

związki frazeologiczne:

etymologia:

pol. Polak

źródłosłów dla uzb. polyak

uwagi:

źródła:

поляк (język ukraiński)

transliteracja:

polâk

wymowa:

​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męski

(1.1) Polak

odmiana:

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. Польща ż, полечка ż, полячка ż

forma żeńska полька ż

przym. польський

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

źródła: