польський (język ukraiński) edytuj

 
по́льський (1.1) герб
transliteracja:
polʹsʹkij
wymowa:
по́льський?/i zobacz zasady wymowy ukraińskiej
znaczenia:

przymiotnik

(1.1) polski[1]
odmiana:
przykłady:
(1.1) Цей коро́ткий на́рис мину́лого середньові́чної По́льщі, як части́ни збі́рної істо́рії По́льщі, Білору́сі, Литви́ й Украї́ни, охо́плює ду́же важли́вий пері́одма́йже полови́ну тисячолі́тньої істо́рії, коли́ було́ закла́дено міцну́ осно́ву по́льського суспі́льства, держа́ви й культу́ри в ра́мках західноєвропе́йського, христия́нського цивілізаці́йного про́стору.[2]Ten krótki zarys przeszłości średniowiecznej Polski, będący częścią wspólnej historii Polski, Białorusi, Litwy i Ukrainy, obejmuje bardzo ważny okresprawie połowę tysiącletniej historii, kiedy to położono solidne fundamenty polskiego społeczeństwa, państwa i kultury w ramach zachodnioeuropejskiej, chrześcijańskiej przestrzeni cywilizacyjnej.
składnia:
kolokacje:
(1.1) Польська державна залізницяпо́льський грибперелет польський
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. Польща ż, поляк m, полька ż, полечка ż, полячка ż
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
źródła:
  1.   Hasło „польський” w: Słowniki Lingea, slowniki.lingea.pl.
  2. Вступ w: Jerzy Kłoczowski, Історія Польщі до кінця XV століття, tłum. Наталя Яковенко, Instytut Europy Środkowo-Wschodniej, Lublin 2005, ISBN 83-85854-83-5, s. 11.