łaskawca

łaskawca (język polski)

wymowa:

​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

(1.1) daw. osoba okazująca łaskę

(1.2) żart. (t. iron.) osoba uważająca się za dobroczyńcę

odmiana:

(1.1-2)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	łaskawca	łaskawcy
dopełniacz	łaskawcy	łaskawców
celownik	łaskawcy	łaskawcom
biernik	łaskawcę	łaskawców
narzędnik	łaskawcą	łaskawcami
miejscownik	łaskawcy	łaskawcach
wołacz	łaskawco	łaskawcy
depr. M. i W. lm: (te) łaskawce

przykłady:

(1.2) O, łaskawco, dziękujemy ci, że się pofatygowałeś.

składnia:

kolokacje:

synonimy:

(1.1) dobroczyńca

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. łaska ż, ułaskawienie n, łaskawość ż, łaskowanie n

czas. łaskować ndk., ułaskawiać ndk., ułaskawić dk.

przym. łaskaw, łaskawy

przysł. łaskawie

związki frazeologiczne:

etymologia:

pol. łaskawy + -ca

uwagi:

tłumaczenia:

źródła: