ułaskawienie (język polski) edytuj

wymowa:
IPA[ˌuwaskaˈvʲjɛ̇̃ɲɛ], AS[uu̯askavʹi ̯ė̃ńe], zjawiska fonetyczne: zmięk.podw. art.nazal.-ni…akc. pob.i → j 
?/i
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj nijaki

(1.1) praw. całkowite lub częściowe darowanie skazanemu kary orzeczonej prawomocnie przez sąd lub zamiana takiej kary na łagodniejszą[1]; zob. też ułaskawienie w Wikipedii
(1.2) pot. dokument, którego podpisanie skutkuje ułaskawieniem (1.1)
(1.3) rzecz. odczas. od ułaskawić
odmiana:
(1.1-3)
przykłady:
(1.1) Papież przebaczył mu, ale nigdy nie wystąpił z oficjalnym wnioskiem o ułaskawienie, pozostawiając sprawę władzom włoskim.[2]
(1.2) Sędziowie skazali na śmierć Janosika i wyrok wykonali jak najspieszniej, a gdy z Wiednia od cesarza nadeszło ułaskawienie, już było za późno.[3]
składnia:
kolokacje:
(1.1) prezydenckie ułaskawienie • ułaskawienie gangstera / oszusta / przestępcy / ministra / dziennikarza /… • procedura ułaskawienia • apel / prośba / wniosek o ułaskawienie • starać się o / wyłudzić / kupić ułaskawienie
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
(1.2) akt
(1.3) czynność
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. łaska ż, łaskawca m, łaskawość ż, ułaskawianie n
czas. ułaskawiać ndk., ułaskawić dk.
przym. łaskawy
rzecz. łaskawie
przysł. łaskawie
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
zobacz też: amnestia
tłumaczenia:
źródła:
  1.   Uniwersalny słownik języka polskiego, red. Stanisław Dubisz i Elżbieta Sobol, Wydawnictwo Naukowe PWN.
  2. Metropol, nr 02.27, Warszawa, 2001 w: Korpus języka polskiego, Wydawnictwo Naukowe PWN.
  3. Klechdy domowe, Hanna Kostyrko, 1960 w: Korpus języka polskiego, Wydawnictwo Naukowe PWN.