wiking

wiking (język polski)

wymowa:

IPA: [ˈvʲicĩŋk], AS: [vʹiḱĩŋk], zjawiska fonetyczne: zmięk.• wygł.• nazal.• -nk- 

^ⓘ

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

(1.1) hist. skandynawski wojownik biorący udział w wyprawach o charakterze handlowym, rabunkowym lub osadniczym w VIII-XI w.; zob. też wikingowie w Wikipedii

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	wiking	wikingowie
dopełniacz	wikinga	wikingów
celownik	wikingowi	wikingom
biernik	wikinga	wikingów
narzędnik	wikingiem	wikingami
miejscownik	wikingu	wikingach
wołacz	wikingu	wikingowie

przykłady:

(1.1) Wikingowie używali m.in. żelaznych garnków, które wieszali na trójnogu nad ogniem.

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

przym. wikiński

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) Viking
• baskijski: (1.1) bikingo
• bułgarski: (1.1) викинг m
• czeski: (1.1) Viking m
• duński: (1.1) viking w
• esperanto: (1.1) vikingo
• hiszpański: (1.1) vikingo
• litewski: (1.1) vikingas m
• norweski (bokmål): (1.1) viking m
• norweski (nynorsk): (1.1) viking m
• rosyjski: (1.1) викинг m
• szwedzki: (1.1) viking w
• węgierski: (1.1) viking

źródła: