veteranus
veteranus (język łaciński)
edytuj- wymowa:
- znaczenia:
przymiotnik jakościowy
- (1.1) stary[1]
- (1.2) doświadczony[1]
- (1.3) należący do odległej przeszłości; dawny[2]
- (1.4) wyćwiczony, wypróbowany[3]
- (1.5) o jedzeniu i napojach: dojrzały[2]
rzeczownik, rodzaj męski
- (2.1) wojsk. n.łac. weteran
- (2.2) hist. wojsk. weteran (żołnierz, który odbył pełną służbę wojskową w starożytnym Rzymie)
- (2.3) człowiek stary[2], niebędący jeszcze starcem; starszy mężczyzna
- odmiana:
- (1.1-5) veterānus, ~a, ~um (deklinacja I-II)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga m ż n m ż n mianownik veterānus veterāna veterānum veterānī veterānae veterāna dopełniacz veterānī veterānae veterānī veterānōrum veterānārum veterānōrum celownik veterānō veterānae veterānō veterānīs biernik veterānum veterānam veterānum veterānōs veterānās veterāna ablatyw veterānō veterānā veterānō veterānīs wołacz veterāne veterāna veterānum veterānī veterānae veterāna - (2.1-3) veterānus, veterānī (deklinacja II)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik veterānus veterānī dopełniacz veterānī veterānōrum celownik veterānō veterānīs biernik veterānum veterānōs ablatyw veterānō veterānīs wołacz veterāne veterānī
- przykłady:
- (2.3) Est ergo infans, puer, adolescens, juvenis, vir, veteranus, senex[4]. → Jest zatem dziecko, chłopiec, nastolatek, młodzieniec, mężczyzna, starszy mężczyzna, starzec.
- składnia:
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- łac. vetus < praindoeur. *wetes- < praindoeur. *wet- → rok[5]
- uwagi:
- źródła:
- ↑ 1,0 1,1 Hasło „veteranus” w: Charlton T. Lewis i Charles Short, A Latin Dictionary, 1879.
- ↑ 2,0 2,1 2,2 Hasło „veteranus” w: Dictionary of Medieval Latin from British Sources w portalu Logeion.
- ↑ Słownik łacińsko-polski do użytku szkół średnich, red. Bronisław Kruczkiewicz, Książnica-Atlas, Lwów – Warszawa 1925.
- ↑ Ambroży z Mediolanu: Epistola XLIV
- ↑ Hasło „veteran” w: Online Etymology Dictionary.