trudzić

trudzić (język polski)

wymowa:

​

znaczenia:

czasownik przechodni niedokonany (dk. natrudzić)

(1.1) zmuszać do trudu

czasownik przechodni niedokonany (dk. potrudzić, utrudzić)

(2.1) powodować utrudzenie, zmęczenie; pomęczyć kogoś

czasownik zwrotny niedokonany trudzić się (dk. natrudzić się)

(3.1) wykonywać z trudem; pracować z dużym wysiłkiem

czasownik przechodni niedokonany trudzić się (dk. potrudzić się, utrudzić się)

(4.1) zadawać sobie trud, starając się o coś

czasownik zwrotny niedokonany trudzić się (brak dk.)

(5.1) mieć określoną pracę

odmiana:

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

(1.1) fatygować

(2.1) męczyć, nużyć, wyczerpywać

(3.1) męczyć się

(5.1) trudnić się, zajmować się

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. trudzenie n

przysł. trudno

wykrz. trudno

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) bother; (3.1) toil

źródła: