timokracja
timokracja (język polski) edytuj
- wymowa:
- IPA: [ˌtʲĩmɔˈkraʦ̑ʲja], AS: [tʹĩmokracʹi ̯a], zjawiska fonetyczne: zmięk.• nazal.• akc. pob.
-
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj żeński
- (1.1) polit. forma rządów, w której władzę sprawuje grupa najbogatszych ludzi; zob. też timokracja w Wikipedii
- odmiana:
- (1.1)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik timokracja timokracje dopełniacz timokracji timokracji / przest. timokracyj[1] celownik timokracji timokracjom biernik timokrację timokracje narzędnik timokracją timokracjami miejscownik timokracji timokracjach wołacz timokracjo timokracje
- przykłady:
- składnia:
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. timokrata m
- przym. timokratyczny
- przysł. timokratycznie
- związki frazeologiczne:
- uwagi:
- tłumaczenia:
- angielski: (1.1) timocracy
- hiszpański: (1.1) timocracia ż
- nowogrecki: (1.1) τιμοκρατία ż
- źródła:
- ↑ Hasło „timokracja” w: Zygmunt Saloni, Włodzimierz Gruszczyński, Marcin Woliński, Robert Wołosz, Danuta Skowrońska, Zbigniew Bronk, Słownik gramatyczny języka polskiego — wersja online.
- ↑ Encyklopedia PWN