sztorc

sztorc (język polski)

wymowa:

​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

(1.1) przest. krawędź, miejsce stykania się dwóch powierzchni

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	sztorc	sztorce
dopełniacz	sztorcu	sztorców
celownik	sztorcowi	sztorcom
biernik	sztorc	sztorce
narzędnik	sztorcem	sztorcami
miejscownik	sztorcu	sztorcach
wołacz	sztorcu	sztorce

przykłady:

(1.1) Poszedł kawałek szosą ku Gdyni i dość niespodzianie natknął się w pewnym miejscu na zaporę z szyn wbitych skośnie sztorcami w kierunku gdańskiej granicy.

składnia:

kolokacje:

synonimy:

(1.1) krawędź, rant

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

przysł. sztorcem

związki frazeologiczne:

na sztorc

etymologia:

ukr. сторч < ukr. сторча́ти → wystawać

por. pol. sterczeć

uwagi:

tłumaczenia:

(1.1) zobacz listę tłumaczeń w haśle: krawędź

źródła: