sztandar

sztandar (język polski)

sztandar (1.1)

wymowa:

IPA: [ˈʃtãndar], AS: [štãndar], zjawiska fonetyczne: nazal.

^ⓘ

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

(1.1) chorągiew o ustalonych barwach, często ze znakiem (godłem), która jest symbolem zorganizowanej zbiorowości (np. organizacji, związku lub narodu); zob. też sztandar w Wikipedii

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	sztandar	sztandary
dopełniacz	sztandaru	sztandarów
celownik	sztandarowi	sztandarom
biernik	sztandar	sztandary
narzędnik	sztandarem	sztandarami
miejscownik	sztandarze	sztandarach
wołacz	sztandarze	sztandary

przykłady:

(1.1) Czerwony sztandar jest międzynarodowym symbolem ruchów robotniczych.

składnia:

kolokacje:

(1.1) sztandar wojskowy / szkoły • sztandar nieść / pochylić / skłonić / wyprowadzić / wywiesić

synonimy:

(1.1) chorągiew

antonimy:

hiperonimy:

(1.1) flaga

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz.

zdrobn. sztandarek mrz

przym. sztandarowy

przysł. sztandarowo

związki frazeologiczne:

czerwony sztandar • zwycięskie sztandary • skłonić głowę przed sztandarem

etymologia:

niem. Standarte < st.franc. estandart

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) banner, standard
• arabski: (1.1) راية ż, لواء m
• białoruski: (1.1) сцяг m
• esperanto: (1.1) standardo
• francuski: (1.1) étendard m
• hiszpański: (1.1) estandarte m
• kaszubski: (1.1) stanica ż
• kornijski: (1.1) baner m
• łaciński: (1.1) vexillum n
• niemiecki: (1.1) Standarte ż
• nowogrecki: (1.1) σημαία ż
• rosyjski: (1.1) знамя n
• rumuński: (1.1) steag n
• wilamowski: (1.1) štandār ż, śtandar ż
• włoski: (1.1) stendardo m, vessillo m

źródła: