szlachar

szlachar (język polski)

szlachar (1.1)

wymowa:

IPA: [ˈʃlaxar], AS: [šlaχar]

​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy

(1.1) ornit. Mergus serrator, wędrowny ptak wodny półkuli północnej z charakterystycznym czubem na głowie; zob. też szlachar w Wikipedii

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	szlachar	szlachary
dopełniacz	szlachara	szlacharów
celownik	szlacharowi	szlacharom
biernik	szlachara	szlachary
narzędnik	szlacharem	szlacharami
miejscownik	szlacharze	szlacharach
wołacz	szlacharze	szlachary

przykłady:

(1.1) Winne były zwierzęta, i duże i małe, kojot, tapir, szlachar, zaskroniec i gągół.

składnia:

kolokacje:

synonimy:

(1.1) tracz długodzioby

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

(1.1) zobacz też: Indeks:Polski - Ptaki

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) red-breasted merganser, Red-breasted Merganser
• esperanto: (1.1) mezgranda merĝo
• fiński: (1.1) tukkakoskelo
• francuski: (1.1) harle huppé m
• hiszpański: (1.1) serreta mediana ż
• niemiecki: (1.1) Mittelsäger m
• nowogrecki: (1.1) λοφοπρίστης m
• portugalski: (1.1) merganso-de-pequeno m
• rosyjski: (1.1) средний крохаль m
• szwedzki: (1.1) småskrake w
• włoski: (1.1) smergo minore m

źródła: