staroczeski (język polski) edytuj

wymowa:
IPA[ˌstarɔˈʧ̑ɛsʲci], AS[staročesʹḱi], zjawiska fonetyczne: zmięk.akc. pob. ?/i
znaczenia:

przymiotnik

(1.1) używany, powstały, dziejący się w dawnych Czechach; pochodzący, wywodzący się z dawnych Czech
(1.2) dotyczący języka staroczeskiego
(1.3) hist. polit. związany ze stronnictwem staroczechów

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

(2.1) jęz. język staroczeski
odmiana:
(1.1)
przykłady:
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
tłumaczenia:
źródła: