słuchacz
słuchacz (język polski)
edytuj- wymowa:
-
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
- (1.1) osoba, która słucha kogoś lub czegoś
- (1.2) osoba, która uczęszcza na wyższą uczelnię, kursy itp.
- odmiana:
- (1.1-2)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik słuchacz słuchacze dopełniacz słuchacza słuchaczy / rzad. słuchaczów[1] celownik słuchaczowi słuchaczom biernik słuchacza słuchaczy / rzad. słuchaczów[1] narzędnik słuchaczem słuchaczami miejscownik słuchaczu słuchaczach wołacz słuchaczu słuchacze
- składnia:
- synonimy:
- (1.2) student
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- (1.1) radiosłuchacz
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. słuch m, słuchanie n, słuchawka ż, słuchowisko n
- forma żeńska słuchaczka ż
- przym. słuchowy
- przysł. słuchowo
- czas. słuchać ndk.
- związki frazeologiczne:
- wolny słuchacz
- uwagi:
- tłumaczenia:
- angielski: (1.1) listener
- baskijski: (1.1) entzule; (1.2) entzule
- białoruski: (1.1) слухач m; (1.2) слухач m
- duński: (1.1) lytter w, tilhører w
- hiszpański: (1.1) oyente; (1.2) oyente
- kaszubski: (1.1) słëchińc m
- norweski (bokmål): (1.1) lytter m, tilhører m
- rosyjski: (1.1) слушатель m; (1.2) слушатель m
- słowacki: (1.1) poslucháč m; (1.2) poslucháč m
- ukraiński: (1.1) слухач m; (1.2) слухач m
- źródła:
- ↑ 1,0 1,1 Nowy słownik poprawnej polszczyzny PWN, red. Andrzej Markowski, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 2000, ISBN 83-0113111-X, s. 937.