wymowa:
?/i
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

(1.1) osoba, która słucha kogoś lub czegoś
(1.2) osoba, która uczęszcza na wyższą uczelnię, kursy itp.
odmiana:
(1.1-2)
przykłady:
(1.1) Występ śpiewaka wzbudził zachwyt słuchaczy.
składnia:
kolokacje:
(1.1) słuchacz radiowy
(1.2) słuchacz historii / prawa
synonimy:
(1.2) student
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
(1.1) radiosłuchacz
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. słuch m, słuchanie n, słuchawka ż, słuchowisko n
forma żeńska słuchaczka ż
przym. słuchowy
przysł. słuchowo
czas. słuchać ndk.
związki frazeologiczne:
wolny słuchacz
etymologia:
(1.1) pol. słuchać + -acz
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1. 1,0 1,1 Nowy słownik poprawnej polszczyzny PWN, red. Andrzej Markowski, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 2000, ISBN 83-0113111-X, s. 937.