rzymianin

rzymianin (język polski)

wymowa:

IPA: [ʒɨ̃ˈmʲjä̃ɲĩn], AS: [žỹmʹi ̯ä̃ńĩn], zjawiska fonetyczne: zmięk.• podw. art.• nazal.• i → j 

^ⓘ

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

(1.1) mieszkaniec Rzymu

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	rzymianin	rzymianie
dopełniacz	rzymianina	rzymian
celownik	rzymianinowi	rzymianom
biernik	rzymianina	rzymian
narzędnik	rzymianinem	rzymianami
miejscownik	rzymianinie	rzymianach
wołacz	rzymianinie	rzymianie

przykłady:

(1.1) Mario był rzymianinem, w Neapolu przebywał tylko w delegacji.

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

(1.1) mieszkaniec

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. Rzym m, Rzymianin m

forma żeńska rzymianka ż, Rzymianka ż

przym. rzymski

związki frazeologiczne:

etymologia:

pol. Rzym + -anin

uwagi:

(1.1) Nazwy mieszkańców miast, osiedli i wsi piszemy małą literą. Zapis wielką literą dotyczy obywatela starożytnego państwa rzymskiego.

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) Roman
• baskijski: (1.1) erromatar
• białoruski: (1.1) рымлянін m
• chorwacki: (1.1) Rimljanin m
• czeski: (1.1) Říman m
• duński: (1.1) romer w
• esperanto: (1.1) romano
• francuski: (1.1) Romain m
• hiszpański: (1.1) romano m
• niemiecki: (1.1) Römer m
• nowogrecki: (1.1) Ρωμαίος m
• rosyjski: (1.1) римлянин m
• słowacki: (1.1) Riman m
• słoweński: (1.1) Rimljan m
• ukraiński: (1.1) римлянин m
• włoski: (1.1) romano m

źródła: