rozumność

rozumność (język polski)

wymowa:

​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) cecha tego, co rozumne; cecha tych, którzy są rozumni

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	rozumność	rozumności
dopełniacz	rozumności	rozumności
celownik	rozumności	rozumnościom
biernik	rozumność	rozumności
narzędnik	rozumnością	rozumnościami
miejscownik	rozumności	rozumnościach
wołacz	rozumności	rozumności

przykłady:

składnia:

(1.1) rozumność + D.

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. rozum m, rozumek m, rozumienie n, zrozumienie n, rozumowanie n

czas. rozumieć ndk., zrozumieć dk., rozumować ndk.

przym. rozumny

przysł. rozumnie, rozumowo

związki frazeologiczne:

etymologia:

(1.1) pol. rozumny + -ość

uwagi:

Liczba mnoga w tabeli odmiany została podana za Słownikiem gramatycznym języka polskiego. Inne słowniki (np.: Słownik języka polskiego pod red. W. Doroszewskiego, Uniwersalny słownik języka polskiego) odnotowują, że rzeczownik ten nie tworzy liczby mnogiej.

tłumaczenia:

• białoruski (taraszkiewica): (1.1) разумовасьць ż
• rosyjski: (1.1) разумность ż
• ukraiński: (1.1) розумність ż

źródła: