rozbratel
rozbratel (język polski) edytuj
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
- (1.1) kulin. kotlet z wołowiny, bity, smażony lub duszony
- (1.2) zootechn. część tuszy wołowej z odcinka grzbietowego za łopatką
- odmiana:
- (1.1-2)[1]
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik rozbratel rozbratle dopełniacz rozbratla rozbratli celownik rozbratlowi rozbratlom biernik rozbratel rozbratle narzędnik rozbratlem rozbratlami miejscownik rozbratlu rozbratlach wołacz rozbratlu rozbratle
- przykłady:
- składnia:
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- niem. Rostbraten[2]
- uwagi:
- (1.1) zobacz też: Indeks:Polski - Jedzenie
- tłumaczenia:
- źródła:
- ↑ Bogusław Dunaj, Współczesny słownik języka polskiego, t. II, Langenscheidt, Warszawa 2007, ISBN 978-83-7476-264-9, s. 1552.
- ↑ Hasło „rozbratel” w: Słownik wyrazów obcych, Wydawnictwo Naukowe PWN, wyd. 1995 i nn.