wołowina
wołowina (język polski)
edytuj- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj żeński
- (1.1) spoż. mięso z wołu lub krowy; zob. też wołowina w Wikipedii
- (1.2) kulin. potrawa z wołowiny (1.1)
- odmiana:
- (1.1-2)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik wołowina wołowiny dopełniacz wołowiny wołowin celownik wołowinie wołowinom biernik wołowinę wołowiny narzędnik wołowiną wołowinami miejscownik wołowinie wołowinach wołacz wołowino wołowiny
- składnia:
- kolokacje:
- (1.1) wołowina sudecka
- (1.2) wołowina po burgundzku
- antonimy:
- hiponimy:
- (1.1) cielęcina
- meronimy:
- związki frazeologiczne:
- uwagi:
- zobacz też: Indeks:Polski - Jedzenie
- por. rostbef • befsztyk
- tłumaczenia:
- albański: (1.1) mish gjedhi
- angielski: (1.1) beef
- baskijski: (1.1) behiki
- białoruski: (1.1) ялавічына ż, гавядзіна ż
- bułgarski: (1.1) говеждо n
- chorwacki: (1.1) govedina ż
- czeski: (1.1) hovězí n
- duński: (1.1) oksekød w
- esperanto: (1.1) bovaĵo
- estoński: (1.1) veiseliha
- fiński: (1.1) raavaanliha
- francuski: (1.1) bœuf m
- hebrajski: (1.1) בשר־בקר m
- hiszpański: (1.1) ternera ż, vaca ż
- islandzki: (1.1) nautakjöt n
- kaszubski: (1.1) rintowina ż, rintowizna ż, rintowé miāso n, rintowné miāso n
- litewski: (1.1) jautiena ż
- maltański: (1.1) ċanga ż
- niderlandzki: (1.1) rundvlees n
- niemiecki: (1.1) Rindfleisch n
- nowogrecki: (1.1) κρέας n βοδινό / μοσχαρίσιο, μοσχάρι n
- rosyjski: (1.1) говядина ż
- slovio: (1.1) goviadivo (говиадиво)
- słowacki: (1.1) hovädzie mäso n, hovädzina ż
- słoweński: (1.1) govedina ż
- szwedzki: (1.1) nötkött n
- ukraiński: (1.1) воловина ż, яловичина ż
- węgierski: (1.1) marhahús
- wilamowski: (1.1) ryndfłaś n
- włoski: (1.1) carne bovina ż, manzo m; (1.2) manzo m
- źródła:
- ↑ Stanisław Szober, Gramatyka języka polskiego, PWN, Warszawa 1968, s. 124.