protokolant

protokolant (język polski)

wymowa:

IPA: [ˌprɔtɔˈkɔlãnt], AS: [protokolãnt], zjawiska fonetyczne: nazal.• akc. pob.

​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

(1.1) osoba, która sporządza protokół ze spotkania, rozprawy itp.

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	protokolant	protokolanci
dopełniacz	protokolanta	protokolantów
celownik	protokolantowi	protokolantom
biernik	protokolanta	protokolantów
narzędnik	protokolantem	protokolantami
miejscownik	protokolancie	protokolantach
wołacz	protokolancie	protokolanci

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

(1.1) protokólant

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. protokólant, protokolantka/protokólantka, protokół, protokołowanie/protokółowanie, protokolik/protokólik, protokolaryzm/protokólaryzm, protokolarność/protokólarność

przym. protokolarny/protokólarny

czas. protokołować/protokółować

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) recorder
• bułgarski: (1.1) протоколист m
• czeski: (1.1) zapisovatel
• kazachski: (1.1) хаттамашы
• niemiecki: (1.1) Protokollant
• rosyjski: (1.1) протоколист m
• szwedzki: (1.1) protokollförare w

źródła: