polietylen

polietylen (język polski)

wymowa:

​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

(1.1) chem. termoplastyczny polimer syntetyczny otrzymywany przez polimeryzację etenu; zob. też polietylen w Wikipedii

odmiana:

(1.1) blm;

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	polietylen	polietyleny
dopełniacz	polietylenu	polietylenów
celownik	polietylenowi	polietylenom
biernik	polietylen	polietyleny
narzędnik	polietylenem	polietylenami
miejscownik	polietylenie	polietylenach
wołacz	polietylenie	polietyleny

przykłady:

(1.1) Torby z polietylenu nie tylko nie wydzielają szkodliwych substancji, są także cennym surowcem wtórnym.

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

(1.1) polimer

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

przym. polietylenowy

związki frazeologiczne:

etymologia:

pol. poli- + etylen

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) polyethylene
• baskijski: (1.1) polietileno
• białoruski: (1.1) поліэтыле́н m
• czeski: (1.1) polyethylen m, polyetylén m
• francuski: (1.1) polyéthylène m
• hiszpański: (1.1) polietileno m
• niemiecki: (1.1) Polyäthylen n, Polyethylen n
• nowogrecki: (1.1) πολυαιθυλένιο n
• rosyjski: (1.1) полиэтиле́н m
• słowacki: (1.1) polyetylén m
• ukraiński: (1.1) поліетиле́н m
• węgierski: (1.1) polietilén

źródła: