pofortunić
pofortunić (język polski)
edytuj- wymowa:
- znaczenia:
czasownik nieprzechodni dokonany
- (1.1) daw. poszczęścić[1]
- odmiana:
- (1.1) koniugacja VIa
forma liczba pojedyncza liczba mnoga 1. os. 2. os. 3. os. 1. os. 2. os. 3. os. bezokolicznik pofortunić czas przyszły prosty pofortunię pofortunisz pofortuni pofortunimy pofortunicie pofortunią czas przeszły m pofortuniłem pofortuniłeś pofortunił pofortuniliśmy pofortuniliście pofortunili ż pofortuniłam pofortuniłaś pofortuniła pofortuniłyśmy pofortuniłyście pofortuniły n pofortuniłom pofortuniłoś pofortuniło tryb rozkazujący niech pofortunię pofortuń niech pofortuni pofortuńmy pofortuńcie niech pofortunią pozostałe formy czas zaprzeszły m pofortuniłem był pofortuniłeś był pofortunił był pofortuniliśmy byli pofortuniliście byli pofortunili byli ż pofortuniłam była pofortuniłaś była pofortuniła była pofortuniłyśmy były pofortuniłyście były pofortuniły były n pofortuniłom było pofortuniłoś było pofortuniło było forma bezosobowa czasu przeszłego pofortuniono tryb przypuszczający m pofortuniłbym,
byłbym pofortuniłpofortuniłbyś,
byłbyś pofortuniłpofortuniłby,
byłby pofortuniłpofortunilibyśmy,
bylibyśmy pofortunilipofortunilibyście,
bylibyście pofortunilipofortuniliby,
byliby pofortuniliż pofortuniłabym,
byłabym pofortuniłapofortuniłabyś,
byłabyś pofortuniłapofortuniłaby,
byłaby pofortuniłapofortuniłybyśmy,
byłybyśmy pofortuniłypofortuniłybyście,
byłybyście pofortuniłypofortuniłyby,
byłyby pofortuniłyn pofortuniłobym,
byłobym pofortuniłopofortuniłobyś,
byłobyś pofortuniłopofortuniłoby,
byłoby pofortuniłoimiesłów przysłówkowy uprzedni pofortuniwszy rzeczownik odczasownikowy pofortunienie, niepofortunienie
- przykłady:
- składnia:
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. fortunny mrz, fortuna ż, fortunka ż, fortunat mos, fortunatka ż, Fortunat mos, Fortunata ż, Fortuna ż
- czas. fortunić ndk.
- przym. fortunny
- przysł. fortunnie
- związki frazeologiczne:
- uwagi:
- tłumaczenia:
- źródła:
- ↑ Hasło „pofortunić” w: Słownik języka polskiego pod redakcją Witolda Doroszewskiego, Wydawnictwo Naukowe PWN.