obrzyn

obrzyn (język polski)

obrzyn (1.1)

wymowa:

IPA: [ˈɔbʒɨ̃n], AS: [obžỹn], zjawiska fonetyczne: nazal.

​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy lub męskozwierzęcy

(1.1) broń zazwyczaj kłusownicza, karabin z obciętą lufą; zob. też obrzyn w Wikipedii

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	obrzyn	obrzyny
dopełniacz	obrzyna	obrzynów
celownik	obrzynowi	obrzynom
biernik	obrzyn, pot. obrzyna	obrzyny
narzędnik	obrzynem	obrzynami
miejscownik	obrzynie	obrzynach
wołacz	obrzynie	obrzyny

przykłady:

(1.1) W cieniu drzew stał mężczyzna z wycelowanym we mnie obrzynem.

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. dorżnięcie n, wyrzynarka ż

czas. dorżnąć, przerzynać, przerżnąć

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) sawn-off shotgun, amer. sawed-off shotgun
• białoruski: (1.1) абрэз m
• rosyjski: (1.1) обрез m

źródła: