obłudnica

obłudnica (język polski)

wymowa:

IPA: [ˌɔbwudʲˈɲiʦ̑a], AS: [obu̯udʹńica], zjawiska fonetyczne: zmięk.• akc. pob.

​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) obłudna osoba płci żeńskiej

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	obłudnica	obłudnice
dopełniacz	obłudnicy	obłudnic
celownik	obłudnicy	obłudnicom
biernik	obłudnicę	obłudnice
narzędnik	obłudnicą	obłudnicami
miejscownik	obłudnicy	obłudnicach
wołacz	obłudnico	obłudnice

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. obłuda ż

forma męska obłudnik m

przym. obłudny

przysł. obłudnie

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

tłumaczenia:

(1.1) dla języków niewyróżniających tu formy żeńskiej zobacz listę tłumaczeń w haśle: obłudnik

• białoruski: (1.1) крывадушніца ż
• rosyjski: (1.1) лицемерка ż
• ukraiński: (1.1) облудниця ż, лицемірка ż

źródła: