nieskończony
nieskończony (język polski)
edytuj- wymowa:
- IPA: [ˌɲɛskɔ̃j̃n͇ˈʧ̑ɔ̃nɨ], AS: [ńeskõĩ ̯ṇčõny], zjawiska fonetyczne: zmięk.• nazal.• rozs. artyk.• akc. pob.
- znaczenia:
przymiotnik relacyjny
- (1.1) niemający końca, niekończący się
- (1.2) przen. trwający niezwykle długo, nieustający
- odmiana:
- (1.1-2)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mos/mzw mrz ż n mos nmos mianownik nieskończony nieskończona nieskończone nieskończeni nieskończone dopełniacz nieskończonego nieskończonej nieskończonego nieskończonych celownik nieskończonemu nieskończonej nieskończonemu nieskończonym biernik nieskończonego nieskończony nieskończoną nieskończone nieskończonych nieskończone narzędnik nieskończonym nieskończoną nieskończonym nieskończonymi miejscownik nieskończonym nieskończonej nieskończonym nieskończonych wołacz nieskończony nieskończona nieskończone nieskończeni nieskończone nie stopniuje się
- przykłady:
- składnia:
- synonimy:
- (1.1) bezkresny, bezgraniczny, bezmierny, niezmierzony
- (1.2) wieczny, bezkresny
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. nieskończoność ż, nieskończenie n
- przysł. nieskończenie
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- tłumaczenia:
- angielski: (1.1) interminable, endless; (1.2) unending, never-ending
- arabski: (1.1) خالد, مخلد, لانهائي
- białoruski: (1.1) бесканечны, несканчоны
- białoruski (taraszkiewica): (1.1) бясконцы, несканчоны
- czeski: (1.1) nekonečný
- francuski: (1.1) interminable, infini
- gudźarati: (1.1) અનંત (ananta)
- hebrajski: (1.1) אינסופי, אלסופי
- hiszpański: (1.1) infinito, interminable; (1.2) inacabable, incesante
- interlingua: (1.1) interminabile
- kataloński: (1.1) infinit
- niemiecki: (1.1) unendlich
- nowogrecki: (1.1) απέραντος, ατέλειωτος; (1.2) ατέλειωτος, ατέρμων
- pali: (1.1) ananta
- paszto: (1.1) ابدي
- portugalski: (1.1) eterno
- rosyjski: (1.1) бесконечный
- sanskryt: (1.1) अत्यन्त
- slovio: (1.1) bezkoncju
- szwedzki: (1.1) oändlig
- ujgurski: (1.1) تەگسىز
- ukraiński: (1.1) безконе́чний, безкіне́чний
- włoski: (1.1) infinito, eterno
- źródła: